معنی خشک تک - جستجوی لغت در جدول جو

خشک تک

یکی پس از دیگری، یک یک، یکی یکی، یکایک، یک به یک

دستگاه خشک کنندۀ چیزی مثلاً خشک کن ماشین لباس شویی، کاغذی نرم و پرزدار که با آن خط هایی را که با جوهر بر کاغذ نوشته شده خشک کنند، کاغذ خشک کن

فرهنگ فارسی عمید

اشک تاک

اشک مو، مایعی سفید رنگ که هنگام هرس کردن درخت انگور از سرشاخه های آن می چکد و خواص دارویی دارد

فرهنگ فارسی عمید

خشک سر

بی عقل، احمق، تندخو

فرهنگ فارسی عمید

خشک پی

شوم، کسی که هر کجا پا بگذارد بدبختی و مصیبت پیدا شود، نافرّخ، شمال، نحس، شنار، سبز پا، نامبارک، بدیمن، نامیمون، منحوس، مشوم، مرخشه، بدقدم، بداغر، تخجّم، بدشگون، پاسبز، سبز قدم، میشوم، سیاه دست

شوم، کسی که هر کجا پا بگذارد بدبختی و مصیبت پیدا شود، نافَرُّخ، شِمال، نَحس، شَنار، سَبز پا، نامُبارَک، بَدیُمن، نامِیمون، مَنحوس، مَشوم، مَرَخشِه، بَدقَدَم، بَداُغُر، تَخَجُّم، بَدشُگون، پاسَبز، سَبز قَدَم، مَیشوم، سیاه دَست

فرهنگ فارسی عمید

خشک سر

(خُ سَ)

دیوانه. سودائی مزاج. تندخوی که آن را کله خشک نیز گویند. (از انجمن آرای ناصری) (از ناظم الاطباء) (از برهان قاطع) ، کنایه از بیهوده گوی و بیهوده کار باشد. (از انجمن آرای ناصری) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شب تک

(شَ تَ)

شپتک. شب نک. نوعی از بازی باشد و آنچنان است که بیک پای برجهند و لگد بر پشت و پهلوی هم زنند. (برهان) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

یک تک

(یَ / یِ تَ)

به یک روش دویدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تکک تک

(تَ کَ تَ)

صوتی که از زدن دست بر خمیر آید، چنانکه خمیرگیران کنند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
بزن دست بر شکر من تکک تک
چنان چون زغاره پزد مهربانو.
(از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 437 در ذیل معنی زغاره، نان گاورسین)

لغت نامه دهخدا

خشک بر

(خُ بُ)

از نواحی نشتاء و از محال تنکابن است به مازندران. (از استرآباد و مازندران رابینو بخش انگلیسی ص 106). رجوع به خشک بور شود

لغت نامه دهخدا

خشک تره

(خُ تَ رَ / رِ)

سبزی وقتی که خشک کرده باشند. سبزی خشک. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خشک زر

(خُ زَ)

کنایه از آفتاب. (غیاث اللغات) ، زر خالص. (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

خشک پی

(خُ پَ / پِ)

مردم نامبارک شوم قدم. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). بدقدم. (یادداشت بخط مؤلف) :
از خشک پیانت نشمارند در این راه
در آب نشان بر کف پا آبله ای چند.
ظهوری (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خشک کن

(خُ کُ)

کاغذی است که برای خشک کردن مرکب یا آب بکارمیرود و بیشتر برای خشک کردن نوشته ها مصرف میشود

لغت نامه دهخدا

اشکفتک

(اِ کَ تَ)

دهی است از دهستان لار بخش حومه شهرستان شهرکرد واقع در 7هزارگزی باختر شهرکرد که در محلی کوهستانی و معتدل واقع است و سکنۀ آن 1347تن میباشد. مذهب اهالی شیعه و زبان آنان فارسی - ترکی است. آب آن از قنات تأمین میشود و محصولات آن عبارت است از: غلات و کشمش. شغل اهالی زراعت و گله داری وصنایع دستی زنان قالی بافی است. راه شوسه دارد. در این آبادی خانه هایی از سنگ در کوه ساخته شده که اشکفتک نامیده میشود. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

اشک تاک

(اَ کِ)

اشک دختر تاک. کنایه از شراب انگور:
به اشک تاک بشویند زخمهای مرا
که شیشه برسر من خشکی خمار شکست.
صائب.
اشک تاک ار می پرستی عذرخواه من بس است
این رگ ابر از گناهان پاک میسازد مرا.
صائب (از آنندراج).
و رجوع به اشک دختر تاک شود

لغت نامه دهخدا

خشک لب

(خُ لَ)

گرسنه. نهار. غذا ناخورده:
چو از خنجر روز بگریخت شب
همی تاخت ترسان دل و خشک لب.
فردوسی.
یکی را ز کمی شده خشک لب
یکی از فزونیست بی خواب شب.
فردوسی.
شود مرد درویش از آن خشک لب
همی روز را بگذراند بشب.
فردوسی.
کسی کو ندارد بود خشک لب
چنان چون تویی گرسنه نیمه شب.
فردوسی.
، تشنه. (یادداشت بخط مؤلف) :
بکار آب که این لفظ صوفیان دانند
برفت آبش و از آب شرع خشک لب است.
خاقانی.
خیری بیمار بود خشک لب از تشنگی
ژاله که آن دید ساخت شربت کوثرگوار.
خاقانی.
زبان تر کن بخوان این خشک لب را
بروز روشن آر این تیره شب را.
نظامی